Je kwetsbaar opstellen

In het onderwijs zweeft de belemmerende overtuiging: ‘ik mag me niet zwak opstellen’.   Zwak opstellen tegenover collega’s. Zwak opstellen tegenover de kinderen.  The show must go on!!

Toegeven dat het even niet lukt vinden we een van de moeilijkste dingen. 

Waarom vinden we dit zo moeilijk? We moeten ons dan kwetsbaar opstellen tegenover onszelf en de ander.
En dat maakt super super ‘naakt’. Die naaktheid, dat maakt het zo eng. Eng om het echte gevoel en de emoties die daar dan weer achter zitten te voelen. 

Vaak gaan daaronder ook nog gevoelens van schaamte. Schaamte om niet genoeg te zijn ten opzichte van de ander. Schaamte om je zwak te voelen. Het voelt als een verlies op jezelf. 

Deze kanten van onszelf verdoezelen we graag door maar door te blijven beuken en ons gevoel weg te stoppen en te blijven zeggen dat het allemaal wel meevalt en goed met ons gaat.   

We zijn groepsdieren en we doen er namelijk alles aan om de verbinding met de groep te behouden. De verbinding met de groep betekende vroeger veiligheid en een grotere kans op overleven. 
Stellen we ons kwetsbaar op. Laten we zien dat het even niet meer gaat. Zou het vroeger zomaar kunnen betekenen dat het exit uit de groep is.

Weet je dat je je kwetsbaar opstellen een van de mooiste dingen is die je voor jezelf en een groep kan doen. 

Het opent juist deuren.                                                                 

Want weet je, we denken allemaal wel dat je de enige bent die dit voelt, maar open je hart en je zult merken dat velen dit ook ervaren hebben. We lijken meer op elkaar dan we denken. 

Mens, het is oké om even toe te geven dat het niet lukt. 

Adem in adem uit. 
Je bent een mens van vlees en bloed en geen robot die we in stellen.  

Door toegegeven dat het even niet lukt komt er ook een acceptatie naar voren. Het is nu even zo dat ik me rot, gestrest of verdrietig voel en dat het allemaal even niet gaat zoals je graag had gewild. Acceptatie van wat is, is weer het startpunt van herstel. 

Spreek jezelf hierin uit. Naar je collega’s, naar de leidinggevende en ook naar de kinderen. Kinderen voelen namelijk haarfijn aan als het niet goed gaat. Als jij dit blijft ontkennen gaat dat de vertrouwensband niet ten goede. Wees eerlijk naar alle partijen. Zo houdt je jezelf niet voor de gek en de ander ook niet. Dit biedt vrijheid in je geest en lichaam. 

Samen aan de slag