Erkenning, waardering en het verband met je sportprestaties

Door het zo goed te doen hopen we dat we gezien worden.

Maar wat is goed eigenlijk?
Waarom wil je gezien worden?

Als we geen erkenning en waardering  krijgen, gaan we twijfelen.

Sommigen maken zichzelf groter dan ze zijn om toch op te vallen, anderen maken zich kleiner om zo op te vallen.

Allemaal ego-spelletjes, omdat die eigenlijk een beetje bang is om buiten de groep te vallen.

Je bent buiten jezelf aan het zoeken, want buiten jezelf zal je het vast allemaal te vinden zijn? Toch?

Loop je dan niet weg van wie je werkelijk wil zijn?
Van je eigen unieke Zijn.

Een ander afhankelijk maken van jouw geluk is pure egoïsme. Is vastpakken en niet meer loslaten. Het is een ander in een hoek drukken in de hoop dat die niet meer ontsnapt.

Je neemt niet de verantwoordelijkheid om het heft in eigen handen te nemen. Dat maakt je afhankelijk en afhankelijkheid heeft een stikkend effect.

De ware erkenning en waardering die je jezelf mag geven is naar binnen te kijken.

Te kijken naar jezelf. Verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen leven, voor je eigen erkenning en waardering. Dat creëert eigenwaarde en zelfvertrouwen.

Door de ander los te laten en te doen wat jij leuk vindt, heb je de vrijheid om te creëren wie je werkelijk wil zijn en jouw unieke eigen weg te volgen.

Jij gaat dan voelen wanneer je jezelf kan complimenteren en recht uit het hart de ander, zonder er iets voor terug te verwachten

Dan zijn je sportprestaties niet meer voor een ander, maar voor jezelf. Je deelt ze me volle enthousiasme. In de kern weet je dat jij niet je prestaties bent, maar dat unieke mens die deze ervaring wilde.

Je bent meer dan je sportprestaties!

Liefs
Dorien